Spaghetti bolognese

Spaghetti bolognese is zo’n gerecht waar je me wakker voor kunt maken. Nou ja, wakker maken gaat misschien wat ver, want ik hecht best waarde aan m’n slaap, maar wat ik probeer te zeggen is dat dit er eigenlijk altijd wel in gaat. Misschien komt het door een associatie die ik ermee heb.
M’n vriend en ik waren een poos terug een weekendje weg in de Ardennen en gingen daar mountainbiken. Denk nu trouwens niet dat ik een hele stoere mountainbike-chick ben, want dat is niet zo. Ik heb ‘t inmiddels al een tijd niet meer gedaan en zelfs toen ik het wat vaker deed, was ik ook zeker geen held hoor. Maar het is wel leuk om te doen.
Anyway, we gingen dus mountainbiken, hadden een route uitgestippeld en hadden wel een bidonnetje water mee, maar eigenlijk geen eten o.i.d. De trip begon al met een enorme regenbui, maar als je eenmaal aan het fietsen bent is dat op zich niet heel erg, maar de route was een stuk langer als we hadden verwacht en we waren er op een gegeven moment echt wel helemaal klaar mee. Het water was op en omdat we geen eten mee hadden, de energie ook. Dan duurt het ineens heel lang voor je weer terug bent. Maar goed, we zijn uiteindelijk weer in het dorpje waar we waren gestart terecht gekomen en hadden natuurlijk berenhonger! Het enige eetcafeetje dat we konden vinden was een foute sportbar. Niet echt ons ding, maar er stond op het bord buiten dat ze spaghetti bolognese hadden en dat was goed genoeg voor ons. Gompie, wat smaakte dat lekker! Het was echt geen bijzondere zelfgemaakte saus ofzo, maar met lekker veel Parmezaanse kaas en tabasco erover was het voor ons een koningsmaal. Dat is dus een beetje de associatie die ik ermee heb, dus misschien dat ik er daarom op ieder moment van de dag trek in zou kunnen krijgen. Speaking of it… Is het al etenstijd?